پیامبر من، رسول لبخند و مهربانی است، پیامبر من نماد رحمت است و ترجمه مهربانی...

توسعه اسلام نه بر بال شمشیر بلکه بر هندسه لبان محمد شکل گرفته است که زیباترین لبخندها را قاب می کرد.

ایمان با نگاه او جان می گرفت و اسلام جهان را… او فرمانروای جان بود، پیش از آن که حاکم جهان باشد در اوج قدرت می بخشید نه از سر استیصال.

او با هزار در هزار مرید و پیرو، خاکسترپاشی مرد یهودی را جز به محبت و ملاقات پاسخ نداد.

آن چه آن یهودی مرد را اسلام نوشاند نه شمشیر و نه حتی قدرت پیامبر(ص) بلکه عیادت رسول ا… به وقت بیماری مرد یهودی بود.

پیامبر من، رسول مهربانی است دستانش بخشنده است و چشمانش نیز دلی دارد کریم تر از همه دریاها…

او وحشی را، جنایتکار قاتل حمزه سیدالشهدا را، می بخشد و هنده را، آنکه دندانش و دهانش هنوز بوی جگر حمزه می دهد را نیز عفو می کند.

پیامبر من را، تاریخ به بزرگواری می شناسد حتی در برابر دشمنانش هولناک ترین شان هم حتی. او ابوسفیان را آن دشمن دشمنان را می بخشد و بر خالدبن ولید و شمشیرش که احد را به خون کشاند، چشم می پوشد…

پیامبر من پیامبر سلام است و سلام او کلید اسلام…

هیچ کس در سلام بر او پیشی نگرفته است و هیچ کودکی نیز از کنار او نگذشت مگر آن که به سلام او سلامت یافت و سعادت نیز هم.

او مرد کلمه و کلام است، مرد آیه و کتاب، جهان را کلماتش فتح کرد نه شمشیرش…

اعجاز ماندگارش نیز کلمه بود نه چیز دیگر این را به دنیا خبر برید!

پیامبر من رسول مهربانی رسول بخشش رسول گذشت رسول لبخند رسول سلام رسول سلامت رسول سعادت و رسول انسانیت است…

بگویید هر که را دستی بر قلم و نگاهی در هنر است محمد مهربانی را احمد آرامش بخش را پیامبر رحمت را به جهان معرفی کند…