رزمنده مجازی نوشت:
به نام خدا
در عجبم از این روزگار غریب که هر چه از ابتدای آن سعی دارم ترم جدید را از «ب» بسم الله درس بخوانم و آیین و سنت شب امتحانی را ترک نمایم یاری نمی نماید و این است که دی ماه عموما به فلاکت سپری می شود. پس، بعداز یک ماه شب نخوابی و حرص و جوش و استرس..
سلام...
این قسمت: سفرنامه ی سرباز صفر وطن
پس از گذر از ایام سوگواری امتحانات میان ترم و خود ترم و بین الترم واین ور ترم و اون ور ترم تصمیم گرفتیم برای از بین بردن خستگی و تمدد اعصاب هم که شده سفری هرچند کوتاه داشته باشیم و از قضا به طرز معجزه آسایی بخت یار بود و سعادت شرکت در راهیان نور نائل گردید و راهی راهیان شدیم.
پس از رسیدن به محل تجمع هم سفران قبل از هرچیز دوربین را از غلاف آزاد کرده و ضمن ضبط جنبش هر جنبده ای از زمین و آسمان گرفته تا هرگونه موجود اعم از دانش آموز و دانشجو و کادر و غیره را مفتخر به گرفتن عکس گزارشی نمودیم و بالاخره وقتی حافظه ی دوربین شروع به دادن پیغام «جان مادرت نگیر دیگر ظرفیت تکمیل است» کرد بالاخره رضایت دادیم و سوار بر مراکب غول آسای اتوبوس نام شدیم.
از مناطق جنگی غرب که عبور میکردیم در نظرم آمد این روز ها عجیب ارزش ها تغییر کرده اند.
دیروز جوانان این مملکت سرخی خون خود را برای تضمین باقی ماندن چادر سیاه دختران و زنان این مرز و بوم دادند و امروز گویی خبری از غیرت دهه های گذشته نیست.
کنار پادگان ابوذر که ایستادم مدام در ذهنم تکرار میشد که شهدا چقدر غریبند این روزگار...
غریبند که همت را با اتوبان همت میشناسیم و بر روز دیوار های شهر، روی عکس شهدا پوستر تبلیغاتی میچسبانیم و نام شهید را برای اینکه بچه ها خشـونت طلب و جنگ طلب بار نیـایند از کوچه ها برداشته و نام نگین و جاوید میگذاریم.
نمیدانم غفلت ماست یا غربت شهدا که آنقدر صــدای آهنــگ هـای پـاپ لس آنجـلس و غـرب زده بلند است که فــریـادهـای حـاج حسین خرازی به گوش نمی رسد و ستارگان درخشـان هــالیوود آنقـدر زیاد شده اند که دیگر کسی ستـارگان پــُر فـروغ کـربلای ایران را نمی بیند ...
اما میدانم در این هیاهوی روزگار که حتی حراست دانشگاه آزاد در کشوری با این همه شهید به حجاب دانشجو کاری ندارد و بعضی ها از مناظر زیبا حرف میزنند و میتینگ های سیاسی تبدیل به پارتی های آنچنانی در کاخ های آنچنانی میشود و در کشاکش زمان تمدن و روشن فکری نمادی چون بد حجابی و بی غیرتی میگیرد، زمان برای دفاع من فرا رسیده است..
من با چادر سیاهم..
با امر به معروف و نهی از منکر به دور از افراط و در چهارچوب اخلاق اسلامی...
با بسیجی بودن و بسیجی ماندنم...
پیرو خط رهبر فرزانه ام می مانم و از خون شهیدان این مرز و بوم پاسداری میکنم.
و اعلام مینمایم تا دشمنان و گوش به دستوراتشان در داخل بدانند:
تا زمانی که جوانان این مرز و بوم پیرو و سرباز خط ولایت فقیه، حضرت امام خامنه ای (مدظله العالی) می باشند هیج گزندی به این مملکت نخواهد رسید و دشمنان بدانند که ما اهل کوفه نیستیم...
و من الله التوفیق
سرباز صفر وطن
